شندآباد در لغت نامه دهخدا

شندآباد در لغت نامه دهخدا

شند ( ش ) : منقار مرغان ( برهان ) - به قول رودکی : مرغ سپید شند شد امروز ناودان /  گرز آبریز شد آن مرغ سرخ شند -  شند مرغی است دانه خوار ، مانند کلاغ ، باریک تر و خردتر از کلاغ ، با منقار و بال های سرخ به رنگ مرجان و گوشت آن را خورند و به زمستان در نواحی البرز بسیار باشد . ( از فرهنگ دهخدا ، جلد نهم )

سکنه شندآباد به استناد دهخدا ۳۹۷۴ نفر بوده است .

اولین حمام شندآباد

اولین حمام شندآباد : آشاغا حمام

در گذشته یک حمام عمومی به نام آشاغا حمام در شندآباد وجود داشت که نمای خارجی آن گنبدی شکل از گل ساخته شده بود که با پله های سنگی به زیرزمینی منتهی می شد که رختکن محسوب می شد و فضای نسبتا بزرگی که دور تا دور آن سکو مانند بود .این حمام اکنون جزو آثار باستانی به شمار می ود و بعد از آن به علت زیادی جمعیت حمام دیگری با همان مشخصات در محله زاویه با تعداد ۱۳ دوش به شکل امروزی و به صورت استاندارد ساخته شد .

مکتب خانه در شندآباد قدیم

قبل از تشکیل مدارس در شندآباد مردم برای یاد گرفتن سواد و آموختن به مکتب می رفتند . اکثر مکتب خانه ها در مساجد دایر می شد .مسجد جامع مکتب خانه ی ملا فتح الله بود . او درس قرآن و کتب مربوط به شاعران بزرگ مانند گلستان سعدی ، کلیله و دمنه و شاهنامه ی فردوسی مانند داستان رستم و سهراب را درس می داد . 

شعر ترکی درباره شهر شندآباد

شعری زیبا  از آقای محمد علی اخترشناس در وصف

شهر زیبای شندآباد