شندآباد در لغت نامه دهخدا
شند ( ش ) : منقار مرغان ( برهان ) - به قول رودکی : مرغ سپید شند شد امروز ناودان / گرز آبریز شد آن مرغ سرخ شند - شند مرغی است دانه خوار ، مانند کلاغ ، باریک تر و خردتر از کلاغ ، با منقار و بال های سرخ به رنگ مرجان و گوشت آن را خورند و به زمستان در نواحی البرز بسیار باشد . ( از فرهنگ دهخدا ، جلد نهم )
سکنه شندآباد به استناد دهخدا ۳۹۷۴ نفر بوده است .